ما در پی قدرت و خواهان دولت نیستیم. ما تا سال ۲۰۰۵ گرچه بارها به این مسئله دعوت شدیم ولی وارد هیچ کابینه‌ای در لبنان نشدیم. در آخرین سال پیش از شهادت جناب رفیق حریری بسیار به بنده اصرار کردند در کابینه‌ی بعدی مشارکت کنیم ولی بنده به آن‌ها می‌گفتم ما نمی‌خواهیم وارد کابینه شویم. ما هیچ وقت وزارت، مدیریت و دولت نخواسته‌ایم. همه‌ی چیزی که به دولت‌های مختلف می‌گفتیم و همچنان می‌گوییم این است که: برادران، ما مقاومت هستیم. ما یک جنبش مقاومتیم که خود را برای دفاع و حفظ کشور و کرامت لبنانیان و عرب، سربلندکردن لبنانیان و عرب و بازگرداندن خاک و اماکن مقدس نذر کرده‌ایم. فقط ازتان دو چیز می‌خواهیم. یک: ما را رها کنید. علیه ما توطئه نکنید. ما را نکشید. از پشت به ما خنجر نزنید. حتی از شما نمی‌خواهیم از ما محافظت کنید. هیچ چیز نمی‌خواهیم جز این که علیه ما توطئه نکنید. همین برایمان بس است. عزیز من از ما چه می‌خواهید؟ بنده این را به بسیاری افراد گفته‌ام. ما مردمی هستیم که داریم می‌رویم در جنوب بمیریم. جوانان ما از بعلبک و دورترین مناطق هرمل می‌آیند تا در جنوب کشته شوند. ما می‌خواهیم کشته شویم. شما به ما می‌خندید و می‌گویید ما مردمان ساده و بدبختی هستیم که پروژه‌ی سیاسی نداریم و پروژه‌مان شهادت است. خیلی خب. برادر، ما خودمان می‌خواهیم شهید شویم رهایمان کنید شهید شویم. دیگر به ما از پشت خنجر نزنید. بگذارید با تیری که از رو به رو می‌آید کشته شویم نه تیری که از پشت سر می‌آید. ما بر سر دولت، وزارت و قدرت با شما رقابت نکرده‌ایم. کی کرده‌ایم؟

بیاناتی در این رابطه با موضوعات:

• تونس
• دادگاه بین المللی
• مقاومت